Καλησπέεεερα σααααας!!

Τελικά είμαι γαϊδούρα, δεν έγραψα τίποτα την επόμενη όπως είπα..
Αλλά πέρασα τόσο καλά που δεν ήθελα να ασχοληθώ με τον υπολογιστή, αλλά ήθελα να χορτάσω τις στιγμές στη φύση..

Αυτή τη στιγμή ανεβάζω τις φωτογραφίες που υποσχέθηκα, επειδή είναι τεράστιες και δε θέλω να χαθεί η ποιότητα..
Θα σας βάλω ενδεικτικά 2-3 εδώ τις οποίες φυσικά και μίκρυνα αισθητά..

Μια αναδρομή πρώτα στις υπόλοιπες μέρες της εκδρομούλας μας όμως επιβάλλεται..

Λοιπόν, ημέρα δεύτερη (Παρασκευή): ξυπνήσαμε νωρίς, ήπιαμε το καφεδάκι μας και ξεκινήσαμε..
Δεν πήγαμε από το γνωστό μονοπάτι, αλλά από καινούριο, και στην πορεία καταλάβαμε ότι εκείνο περνάει μέσα από το βουνό και δεν είναι στρωμένο με πέτρες όπως το άλλο..
Εγώ συνέχεια φώναζα του Ανδρέα να με περιμένει γιατί ψιλοφοβόμουν η αλήθεια είναι (μη δω κανέναν να κοροϊδεύει ε )..

Μετά από κανένα 40λεπτο, φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο κι από κει περπατήσαμε λίγο ακόμη ώσπου τελικά βρεθήκαμε στη Μονή Ρουσάνου..

Προσκυνήσαμε, πήραμε κάτι δωράκια για ενθύμιο και φύγαμε..

Πήραμε πάλι το δρόμο και φτάσαμε στη Μονή του Μεγάλου Μετεώρου..

Είναι πραγματικά μεγάλο μοναστήρι που μετά βίας προλάβαμε να το δούμε όλο πριν κλείσουν οι πύλες για τους επισκέπτες..
Μετά το προσκύνημα, αποχωρήσαμε κι από τούτο το μοναστήρι και πήραμε τελικά το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο..

Λίγο πριν κατηφορίσουμε από το γνωστό μονοπάτι, αποφασίσαμε να πάμε στους Χαιρετισμούς της Μονής της Αγίας Τριάδας..

Λίγο πριν τελειώσουν οι Χαιρετισμοί φύγαμε γιατί θα μας έπιανε το σκοτάδι..
Κάπως έτσι πέρασε και η Παρασκευή μας..

Την τρίτη μέρα (Σάββατο) είπαμε να την περάσουμε χαλαρά..
Κάπου στο μεσημέρι θελήσαμε να πάμε για τελευταία φορά στο μονοπάτι να απολαύσουμε τη φύση, όπως και κάναμε..
Τελικά "ανέβα-ανέβα" φτάσαμε και πάλι στη Μονή της Αγίας Τριάδας, η οποία και πάλι είχε κλείσει από νωρίς..

Το απόγευμα κατεβήκαμε πια από το βουνό και πήγαμε να φάμε σε μια ταβερνούλα..
Στεναχωρηθήκαμε που δεν μπορέσαμε να πετύχουμε ανοιχτές τις Μονές του Βαρλαάμ και του Αγίου Νικολάου, αλλά αυτό ίσως γίνει κάποια άλλη στιγμή, στο μέλλον..
Έτσι πέρασε κι αυτή η μέρα με πολλές δόσεις του "Άρχοντα των δαχτυλιδιών"..
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τη γλιτώσω από τον καλό μου που με έπρηζε να τη δούμε..

Την Κυριακή μαζέψαμε τα πράγματά μας και το απόγευμα βρισκόμασταν πλέον στο σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη..

Η εμπειρία του ταξιδιού ήταν εκπληκτική και συνιστώ τα Μετέωρα σαν προορισμό χωρίς δεύτερη σκέψη..
Όποιος θέλει δωμάτιο, ας επικοινωνήσει μαζί μου, καθώς το μέρος που μείναμε ήταν πάρα πολύ φιλικό (όπως και όλοι οι άνθρωποι εκεί)..

Το μοναδικό πράγμα που δε μας άρεσε ήταν οι τουρίστες και ο θόρυβος που έκαναν..
Δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται μέσα σε Μοναστήρια και να κάνουν τόση πολλή φασαρία, όταν εμείς οι ορθόδοξοι προσπαθούμε να κάνουμε μια προσευχή..
Τέλος πάντων, τους ανεχτήκαμε, τι να κάνουμε??

ΥΓ. Εδώ θα βρείτε τις φωτογραφίες που τράβηξα με το κινητό μου:
Φωτογραφίες Μετεώρων


eliksirio

Αφήσαμε τη Θεσσαλονίκη στις 8:30 το πρωί τη μέρα που μας πέρασε..
Κόψαμε εισιτήρια για Τρίκαλα αρχικά και από κει πήραμε άλλο λεωφορείο για τη φημισμένη Καλαμπάκα..

Το ταξίδι ήταν όμορφο και παραδόξως ο Ανδρέας δεν κοιμήθηκε στο δρόμο..
Συζητούσαμε για θέματα πάσης φύσεως και μου άρεσε..

Κατά τις 1 το μεσημεράκι είχαμε φτάσει στο δωμάτιο που κλείσαμε, μικρό μα είχε μια θέα χάρμα οφθαλμών..
Οι βράχοι των Μετεώρων ξεπρόβαλαν τεράστιοι από το μπαλκονάκι μας..
Κάναμε ένα καφεδάκι και κατά τις 14:30 ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας..

Ακολουθήσαμε το μονοπάτι που οδηγεί στο κοντινότερο μοναστήρι, την Αγία Τριάδα, αλλά δυστυχώς δεν την πετύχαμε ανοιχτή για τους επισκέπτες..
Οπότε συνεχίσαμε προς το μοναστήρι του Αγίου Στεφάνου, το οποίο διαθέτει και ένα μικρό μουσείο με αξιοθαύμαστα κειμήλια του μακρινού και κοντινού παρελθόντος..
Πολύ όμορφα, αλήθεια!!

Η πορεία μας κράτησε έως τις 18:00, λόγω βροχής..
Πήγαμε να τσιμπήσουμε κάτι και γυρίσαμε στο δωμάτιο ψόφιοι..
Κοιμηθήκαμε χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι και τώρα είμαι εδώ και εξιστορώ την όμορφη εμπειρία μου..

Αύριο έχουμε σκοπό να ξεκινήσουμε νωρίτερα, ώστε να πάμε στα πιο μακρινά μοναστήρια και να τα προλάβουμε ανοιχτά..

Θα σας γράψω αύριο πάλι, με καινούριες εμπειρίες..

Φιλαράκια μου, να περνάτε όλοι όμορφα και να προσέχετε!!
Ο καιρός δεν αστειεύεται δυστυχώς..

ΥΓ. Με την επιστροφή μου στο σπίτι μου, θα ανεβάσω όσες φωτογραφίες έχω τραβήξει, διότι ξέχασα το στικάκι της sim μου στη Θεσσαλονίκη..


eliksirio

Κάποιες φορές η ζωή σου παίζει άσχημα παιχνίδια..
Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη, αλλά προσπαθώ πάντα να παίζω εγώ τη ζωή..

Έχω αρχίσει να μην την αφήνω να με καταβάλλει, βάζω τα δυνατά μου για να πετύχω το στόχο μου..

Κάποιες φορές σπρώχνω το στόχο προς το μέρος μου ώστε να κερδίσω αυτό που θέλω χωρίς μάλιστα να έχω κάνει κάποιο κακό σε κάποιον συνάνθρωπό μου..
Μιλάω αόριστα, το γνωρίζω..

Αυτό που θέλω να πω είναι πως κάποιες φορές ο σκοπός αγιάζει τα μέσα..
Με ένα μικρό ψεματάκι μπορούμε να νιώσουμε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι χωρίς να έχουμε πειράξει ποτέ κάποιον άλλο άνθρωπο..

Αντίθετα, τα αποτελέσματα είναι θετικά και καθόλου ανήθικα..

Κάποτε είχα το κακό ελάττωμα να λέω ψέματα πολύ αυθόρμητα, τα οποία φυσικά εάν φανερωνόντουσαν θα είχαν πολύ άσχημες συνέπειες και για μένα και για τους άλλους..
Πώς κάποιος είναι εργασιομανής, άλλος αλκοολικός, άλλος ναρκομανής κτλ..?
Ε κάπως έτσι ήμουν εγώ με τα ψέματα, χοντρά ψέματα, όχι αστεία..
Δεν ήταν κακά ψέματα, δηλαδή να βλάψουν κάποιον..
Ήταν ψέματα για να μην πληγωθεί κάποιος άνθρωπος που συμπαθώ ή αγαπώ και κάποιες φορές για να σώσω το τομάρι μου..

Δυστυχώς πέρασε πολύς καιρός με πολλή προσπάθεια να καταφέρω να βγω από αυτή τη κακιά συνήθεια.. Αλλά εν τέλει τα κατάφερα, ω ναι!!

Μόλις είπα ένα ψέμα στο τηλέφωνο, αθώο μεν, αλλά ψέμα, και ήθελα πάρα πολύ να δώσω σε κάποιους που είναι σε θέση να καταλάβουν και είναι σε θέση να προσπαθήσουν ότι το να είσαι αληθινός συνάμα σημαίνει και ότι θα'χεις καθαρή τη συνείδησή σου..
Δεν είναι σωστό πρώτα απέναντι στον εαυτό μας να ζούμε στο ψέμα, θα αποφέρει στεναχώρια βαριά κάποια στιγμή που θα μας "πιάσουν"..

Επιπλέον, το ψέμα καθορίζει τη ζωή μας από το πόσο συχνά ψευδόμαστε, όπως και το ποιοι θα μείνουν δίπλα μας..

Δε γίνεται εγώ να λέω συνεχώς ψέματα εις βάρος κάποιου, να το μαθαίνει ο κάποιος και να συνεχίσει να βρίσκεται δίπλα μου, θα ήταν χαζός, δε βρίσκετε??
Είναι άνθρωπος και όσο γαϊδουρινή υπομονή να έχει, κάποτε θα πάψει να με θέλει δίπλα του..

Δε θα κάνω άλλο κήρυγμα, ούτε ποτέ ήμουν καλή στα λόγια..
Απλά αν κάποιος βρίσκεται εκεί που ήμουν εγώ, θα χαρώ αν μέσω αυτής της ανάρτησης προσπαθήσει έστω και λίγο να σκεφτεί ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό..

Τώρα όσον αφορά τα αθώα ψεματάκια, πιστεύω πως κι αυτά πρέπει να λέγοντα με μέτρο..
Ώστε να προκαλούν έκπληξη σε κάποιον..
Γιατί κατά κύριο λόγο τα ψέματα αυτά λέγονται για να κάνουμε κάτι καλό, χωρίς να στεναχωρηθεί κάποιος αν μάθει την αλήθεια..

Και τώρα που το σκέφτομαι.. έχω να καταστρώσω ένα σχέδιο..
Πού να πάω με τον καλό μου το τριήμερο, μιας κι εγώ δε δουλεύω και η άδειά του αρχίζει από σήμερα στις 9 το βράδυ που σχολάει..

Τα φιλιά μου σε όλους τους ψεύτες και μη!!
Καλά να περάσετε όλοι σας αύριο..

.. και να θυμάστε:

eliksirio

Πόσο καιρό τώρα προσπαθώ να βρω τρόπο να λαμβάνω ειδοποιήσεις στο μαιλ μου όταν κάποιος θέλει ή θα θελήσει να σχολιάσει κάποια παλαιότερή μου ανάρτηση!!
Τελικά τα κατάφερα!!

Παρόλο που τώρα κατάλαβα πως το παρέχει και το ίδιο το blogspot, βρήκα και μία άλλη σελίδα που το κάνει αυτό..

Ας τα πάρουμε με την αρχή όμως, για όποιον το έψαχνε και δεν το βρήκε ή δεν το γνωρίζει..

1. Το blogspot το παρέχει ως εξής:
Προσαρμογή -> Διάταξη -> Στοιχεία σελίδας -> Προσθήκη gadget -> Σύνδεσμοι εγγραφής
και αποδέχεστε το RSS (Really Simple Syndication = Κατάλογος δημοσιευμένου περιεχομένου) στο μαιλ σας..

και αυτό είναι όλο!!
Εσείς διαλέξτε απλά το μέρος που θα το τοποθετήσετε.. :)
Το αποτέλεσμα στο blog σας θα είναι αυτό:

2. Το link της σελίδας που μπορείτε να κάνετε ακριβώς το ίδιο είναι το εξής:
http://www.bloglines.com/sub

Χρειάζεται απλά μια εγγραφή με μαιλ, έπειτα βάζετε το link της σελίδας που θέλετε να λαμβάνετε όλα τα σχόλια, πατάτε "Subscribe" και αποδέχεστε το RSS (Really Simple Syndication = Κατάλογος δημοσιευμένου περιεχομένου) στο μαιλ σας..

Βέβαια υποθέτω πως αποθηκεύοντας οι ίδιοι τη διεύθυνση http://selidapousasendiaferei.com/feeds/comments/default
στο RSS του μαιλ σας, πετυχαίνετε διάνα πάλι το ίδιο πράγμα..
Φυσικά δεν ξέρω εάν ευσταθεί πάντοτε..


eliksirio

Όμορφη μέρα θα είναι και η σημερινή..
Ο Ανδρέας ξύπνησε πρώτος να πάει στη δουλειά και μου'φτιαξε και μένα καφεδάκι γιατί λέει "εσύ ολόκληρα γεμιστά μου έκανες"..
Ξέρει τον τρόπο, ο άτιμος, να σε ενθαρρύνει πάντως, δεν έχω παράπονο (αυτό έλειπε)..

Λένε πως η καλή μέρα απ'το πρωί φαίνεται..
Πόσο δίκιο έχουν..
Έχει έναν υπέροχο ήλιο έξω..
Άκουσα και διάβασα κι εδώ σε πολλούς φίλους blogger πως στην Αθήνα έβρεχε, αν βρέχει ακόμη δε γνωρίζω..
Πάντως εδώ μακάρι να μείνουν ως έχουν τα πράγματα..
Σου δίνει ζωντάνια και κέφι αυτός ο καιρός, δεν σε κάνει μαχμουρλή..

Μαζί με την άνοιξη όμως έρχονται και αλλεργίες..
Χτύπησε μάλιστα και τη δική μου πόρτα..
Ο ωριλάς μου διέγνωσε αλλεργική ρινίτιδα..
Βασικά έπρεπε να το'χα καταλάβει νωρίτερα από τα φτερνίσματα, τα δάκρυα που έτρεχαν και το συνεχόμενο μπούκωμα..
Αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ..

Ε ποτέ!! Δε γίνονται αυτά τα πράγματα..
Εκεί που είσαι ήρεμος, μπορεί να σου αλλάξουν τη διάθεση τρίτοι εξωτερικοί παράγοντες..
"Μα αφού σας είπα, κυρία μου, κάνετε λάθος"..
Κάποιοι άνθρωποι γιατί είναι τόσο κολλημένοι, δεν μπορώ να καταλάβω..
Ανέκαθεν το είχα αυτό, να μην μπορώ να συγκρατήσω τα νεύρα μου για πολύ..
Πέρα απ'τα πολλά τηλεφωνήματα που μας κάνουν τον τελευταίο καιρό ζητώντας τον Χ, Ψ, Ω, Ζ.. στην πρώην μου δουλειά έμαθα τι θα πει αυτοέλεγχος..
Οι καλοί πελάτες είναι ελάχιστοι, οι υπόλοιποι νομίζουν πως στον πλανήτη γη υπάρχουν μόνο αυτοί και ότι όλοι οι άλλοι, οι κοινοί θνητοί, υπάρχουν για να τους εξυπηρετούν την κάθε τους ανάγκη..
Μερικοί γίνονται και ψεύτες μπροστά στην υπεύθυνή σου (σσ. που ήρθε για να διευθετήσει το ζήτημα) για να βγουν από πάνω..
Εκεί τι κάνεις? Εκεί σε θέλω, μάγκα μου!!

Πω πω, θυμάμαι την τελευταία φορά που μου συνέβη αυτό..
Σα να βρισκόμουν τώρα στο γεγονός..
Θυμάμαι ακόμη και που μετά το γεγονός με πήρε η υπεύθυνη παραδίπλα στο αποθηκάκι και άρχισε τον εξάψαλμο..
"Ακόμη και πουτ... να σε πούνε, εσύ χαμογελάς και λες και ευχαριστώ.. Αν δεν μπορείς, δεν κάνεις για την επιχείρηση!!"
Μου τα'λεγε και με χαμόγελο, για να μου υποδείξει πώς θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά μου..
Στην επιχείρηση έμεινα αρκετά παραπάνω από εκείνη την ημέρα και όχι γιατί δεν με αποκάλεσε κάποιος με αυτή τη λέξη..
Αν το έκανε, θα τους έβριζα όλους και θα'φευγα..
Αλλά ρε παιδί μου, πόσο ψεύτης μπορεί να γίνει κάποιος άνθρωπος για να γίνει το δικό του..

Το βλέπω κι εκτός της επιχείρησης, στην καθημερινή μου ζωή και προσπαθώ να τους αποφύγω..
Μα πάντα θα υπάρχουν..
Δίπλα μου, δίπλα σου, πάντα εκεί αγέρωχοι, αλλά πάντα εκεί!!
Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου'ρθουν..

Πφφφ μέχρι και ο αναπτήρας τα τίναξε!!
Αλλά όοοοχι, η μέρα μου θα παραμείνει καλή..
Βαθειές ανάσες και θετικές σκέψεις..

Αυτό είναι.. Θέλω να χορέψω..
Έχω καιρό να πάω σε club, να χορέψω, να τα δώσω όλα..
Ή και σε συναυλία ακόμη, να μου πονάνε τα πόδια μετά..
Μου λείπει.. Αλλά μπορώ κι εδώ στο σπίτι..
Τόσα τραγούδια στο λαπτόπι μου τζάμπα πιάνουν χώρο??

Ζαλισμένη απ' τον χορό
μες στα σύννεφα πετώ
φωτοστέφανο φορώ
και σαν τον ήλιο λάμπωωωω..!!

eliksirio

Ποτέ μου δεν αγάπησα τη μαγειρική..
Μάλλον να το πω πιο σωστά..
Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά μαζί της..
Τώρα που γράφω μαγειρεύω..
Ποιος? Εγώ!!
Ποιος να το φανταζόταν..

Η μαγειρική είναι τέχνη, την οποία δεν κατέχω (ακόμα?)..
Να'ναι καλά ο Ανδρέας που μετά από αλλεπάλληλους καβγάδες για τη συμβίωσή μας με έκανε να καταλάβω ότι έτσι δεν πρόκειται να γίνω ποτέ μάνα..

Και τελικά ξεκίνησα..
Στην αρχή με τα εύκολα: μακαρόνια, κοτόπουλο, ψαράκια, μπριζόλες, ριζάκι..
Ώσπου έφτασα και στα λίγο πιο περίπλοκα: φασολάδα και πατάτες γιαχνί (το δεύτερο ήταν ιδέα της μαμάς μου, αλλά η εκτέλεση δια στόματος μπουμπούς)..
Μπήκα λοιπόν κι εγώ στον κόσμο των γυναικών που φροντίζουν οι άντρες τους να έχουν ένα πιάτο φαγητό μόλις θα γυρίσουν απ'τη δουλειά..

Με δυσκολεύει είναι η αλήθεια, στη μαγειρική δεν έχω καθόλου φαντασία..
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω συνταγές στο ίντερνετ και τις τηρώ αυστηρά, ενώ δε θα έπρεπε..

Τις προάλλες, την τελευταία φορά που έκανα φασολάδα, την έκαψα..
Μη γελάτε, εγώ το πήρα κατάκαρδα..
Δεν μπορώ να υπολογίσω σωστά την ποσότητα (όχι δεν έχω ζυγαριά ακόμη, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)..
Έβαζα κι έβαζα κι έβαζα φασόλια στην κατσαρόλα και στο τέλος φούσκωσαν τόσο που δεν χωρούσαν τα υπόλοιπα υλικά..
Πέρασε κι αυτό όμως κι ο Ανδρέας δε μου κράτησε μούτρα..
Τις προηγούμενες φορές την πετύχαινα επειδή έβαζε αυτός τα φασόλια στο νερό το βράδυ..

Τέλος πάντων..
Εάν κάποιος καλοθελητής θέλει να μου γράψει 2-3 συνταγούλες εύκολες και γρήγορες με υλικά κι εκτέλεση, θα το εκτιμούσα πολύ, αλήθεια λέω!!

Ουυυφ, τα είπα και ξέσκασα!!
Όλη μέρα στο σπίτι η δόλια, στέλνω αβέρτα βιογραφικά σε εταιρίες για δουλειά..
Δε σας είπα, ε? Ναι, παραιτήθηκα από την προηγούμενη (βλ. μεγάλος όμιλος Βορείου Ελλάδος με επώνυμα ενδύματα, υποδήματα, αξεσουάρ κτλ-κτλ) που ήμουν ταμίας, διότι ήταν βάρβαροι..
Κάτι 12ωρα που χτύπαγα κατά διαστήματα μόνο εγώ το ξέρω..
Δε λέω, πλήρωναν καλά, αλλά τελευταία διώχνουν κόσμο πριν κλείσουν χρόνο για να μην έχουν δικαιώματα (ο κόσμος ντε!)..
Έτσι λοιπόν με έστειλαν σε κάποιο από τα καταστήματα που βρίσκεται εκτός κέντρου, μόνιμη παρακαλώ..
Πήγα μία και δεν ξαναπήγα (αυτοκίνητο άλλωστε δεν έχω)..
Ξέρω, θα με πουν κάποιοι αχάριστη και πως είναι δύσκολος καιρός για ν'αφήνεις έτσι δουλειές, τουλάχιστον πριν πρώτα βρεις κάποια καινούρια..
Συμφωνώ, αλλά τα όριά μου δε συμφώνησαν..
Μάλλον έχω πολύ χαμηλά όρια..

Ενάμιση μήνα είμαι άνεργη και, αν όλα πάνε καλά και με την ευχή του Θεού, θα μπω από βδομάδα στον πολυπόθητο κολοσσιαίο και πασίγνωστο Ισπανικό Όμιλο ενδυμάτων..
Για τη συνέντευξη έβαψα και τη ρίζα, με προτροπή της μπουμπούς μου (όπου "μπουμπού" βλ. Λενάκι)..
Γιατί.. πού πας, ρε καραμήτρο, με ρίζα 2 δάχτυλα (πάντα τόσο την αφήνω, να πω την αμαρτία μου)??
Κι όταν είμαι με την μπουμπού με κοιτάει όλο στη ρίζα..
Στην αρχή με ενοχλούσε, τώρα πλέον την πειράζω..
Θα μιλήσω εκτενέστερα για την μπουμπού κάποια άλλη στιγμή, ήδη αν δει την ανάρτηση θα με κυνηγάει (γεια σου, μπουμπού μου )..

Μετά το φαγητό, θα ασχοληθώ με κάτι εικονούλες (άλλο κόλλημα κι αυτό)..
Θα βγάλω το background με το PSP και θα βάλω αστεράκια και διάφορα τζίτζιλα-μίντζιλα για στολισμό..
Αλλά και γι'αυτό μου το χόμπυ θα γράψω κάποια άλλη στιγμή, λίγο αργότερα..

Προς το παρόν σας αφήνω..
Το φαγητόοοοο..!!


eliksirio

Σήμερα είναι μια τέτοια νύχτα.. Χαζή, που δεν την αντέχει η ψυχή σου..
Κι αυτό πάλι σχετικό είναι, αφού η κάθε ψυχή έχει θέσει διαφορετικό όριο..

Υπάρχει μέσα μου ένα κενό τεράστιο, που πότε-πότε ανεβαίνει μέχρι το λαιμό..
Το σπίτι μου ευτυχώς είναι μικρό, μα συνεπώς (δυστυχώς) ακούς και βλέπεις τα πάντα..

Χθες το συζητούσα με μια φίλη αυτό, υπάρχουν κάτι σπιταρόνες από αυτές που δεν τις χορταίνεις, και φαντάσου πως ο κάτοχός τους είναι από μια "μέτρια οικογένεια"..

Στα παλάτια αυτά δε θα'θελα να κατοικώ ποτέ και παραμένει αυτή η άποψή μου..
Αλλά είναι αυτή η στιγμή που θα'θελα να βγω έξω και να ουρλιάζω κι επειδή δεν μπορώ να το κάνω (λόγω ώρας), θα'θελα να βρίσκομαι κάπου μέσα σε μια βιλάρα χαμένη που δεν μπορείς να δεις και ν'ακούσεις το τι γίνεται γύρω σου, έξω απ'το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεσαι, δίπλα σου..

Ένα 70% των ανθρώπων δεν είναι ευτυχισμένοι σίγουρα αυτή τη στιγμή..

Πόσες φορές έχω προσπαθήσει να μαντέψω πώς ζει κάποιος, ποια είναι η καθημερινότητά του, πώς αντιδράει σε διάφορες περιπτώσεις..

Όμως όλοι τελικά έχουν ανασφάλειες, προβλήματα, πόθους, μπορεί και απωθημένα, δεν ξέρω..
Απωθημένο δεν έχω, ευτυχώς..
Είμαι όμως φυσιολογικός άνθρωπος κι έχω προβλήματα, πολλά προβλήματα στη ζωή μου..

Ναι, θυμάμαι που είπα στον εαυτό μου πως δε θα έγραφα σε τούτο δω το μπλογκ για αυτά τα προβλήματα, και ούτε θα το κάνω ονομαστικά, αλλά μου φαίνεται πιο εύκολο να δακτυλογραφήσω κάποιες από τις σκέψεις μου παρά να τις γράψω στο φύλλο..

Είμαι της τελευταίας τεχνολογίας, άνθρωπος φιλόδοξος και αισιόδοξος από τη φύση μου..
Πώς θα ήταν δυνατό θα γράφω στο χέρι σκέψεις, αντί με το λαπτόπι μου??

Τελευταία φορά θυμάμαι έγραψα σκέψεις στο χαρτί πριν 1,5 - 2 χρόνια..
Πολύς καιρός..

Ενώ τον υπολογιστή δεν το φοβάμαι.. Αποθηκεύω τα σημαντικά με κωδικό, σε συντηρητή δεν το πηγαίνω εφόσον έχω τον φίλο μου και δε νιώθω κανένα φόβο μη διαβαστεί κάτι από τα σώψυχά μου..
Ο πόνος άλλωστε υπάρχει λογικά γιατί πρέπει να πονάμε πού και πού..
Δεν είναι ο κόσμος φτιαγμένος από ροζ κουκλίτσες και 5-6 μπύρες..
Δεν φοβάμαι μην κάποιος ακουμπήσει την καρδιά μου πιο δυνατά από το επιτρεπόμενο..
Δεν υπάρχει επιτρεπόμενο, υπάρχει θέληση καλοπροαίρετη-κακοπροαίρετη, καρδιά είναι που κάποιοι ψάχνουν πώς να στην πληγώσουν κι άλλοι πώς να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα..

Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν ποια είμαι εγώ που κρατάω το συγκεκριμένο μπλογκ..
Μονάχα 2 με ξέρουν προσωπικά και ξέρω ότι δε θα με έβλαπτε ποτέ ο ένας από τους 2 σίγουρα..

Οι υπόλοιποι που με γνωρίζουν ήδη απλά ως eliksirio ή έστω και με το όνομά μου (μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός μόνο χεριού), με ενδιαφέρουν τόσο όσο τους ενδιαφέρω κι εγώ, ο καθένας ξεχωριστά..

Δεν είμαι υπερόπτης άνθρωπος, είμαι ρεαλίστρια..
Υπάρχουν όμως άνθρωποι κουτσομπόληδες που το μόνο που κάνουν είναι να ασχολούνται και να σχολιάζουν τους άλλους..
Υπάρχουν πολλοί που με σχολιάζουν και τους μισούς τους ξέρω, αλλά δε με ενδιαφέρει η άποψή τους..
Κάποτε κατάφερναν να με πληγώσουν άνθρωποι ψεύτικοι κι άγνωστοι, πλέον δεν μπορούν να το πετύχουν, θέλουν-δε θέλουν..
Άλλωστε το χαίρομαι, χαίρομαι που ασχολούνται μαζί μου, αυτό δείχνει ότι υπάρχω..
Λένε πως χειρότερο από το να σε σχολιάζει κάποιος είναι το να μη σε σχολιάζει καθόλου..

Γι'αυτό και δε φοβάμαι να ξετυλίγω τη ζωή μου πότε-πότε..

Κι ας γίνεται αυτό ιντερνετικά, σε έναν κόσμο τεράστιο..

Άγνωστη μεταξύ αγνώστων..


eliksirio

Τα ζώα είναι (αξιο-)περίεργα όντα..
Πλάσματα γλυκά της φύσης που ζουν μαζί μας στο ίδιο περιβάλλον..

Υπάρχουν στο σπίτι μου ήδη 3 γατούλες, όχι ράτσας, κεραμιδόγατες καλύτερα..
Την ιστορία τους θα την πω κάποια άλλη στιγμή, αργότερα..

Μου προκαλεί εντύπωση το πόσο διαφορετική είναι η μία από την άλλη..
Η Σύλβα, για παράδειγμα, αν και η μικρότερη μετρώντας 9 μήνες ζωής, είναι η ατρόμητη - έτσι την λέμε με τον φίλο μου. Βρε δε πάνε να'ρχονται μάστορες, πιο λογικό είναι να εκνευριστεί ο άνθρωπος, παρά να φοβηθεί αυτή.. Πάει κάτω από το τρυπάνι και αρχίζει να πηδάει για να το πιάσει.. Ό,τι κινείται-εκτελείται, βλέπετε..
Μόνο τη σκούπα φοβάται (και όχι την ηλεκτρική, παρακαλώ)!! Ανήκουστα πράγματα..
Ξέρει ν'ανοίγει πόρτες με πόμολο, τις συρόμενες όχι ακόμη, απ'αυτές ξέρει ο Ρίκος..
Δε με αφήνει σε ησυχία όταν τρώω από καμιά φορά καραμέλα Baloo..
Την έχω αφήσει 2-3 φορές να γλύψει και ξετρελαίνεται!!
Το άλλο το καινούριο που μας κάνει τελευταία είναι να παίζει με το πώμα του νιπτήρα στο μπάνιο και να ξαπλώνει εκεί μέσα..
Ναι, είναι η πιο περίεργη γάτα κι απ'τις τρεις.. Δε φοβάται ούτε το νερό, εξάλλου νερό πίνει βουτώντας το ποδαράκι της μέσα στο μπολ κι έπειτα το γλύφει..
Θα με κουφάνει καμιά φορά!!
Για αγκαλιές και χάδια έρχεται μονίμως στα δικά μου πόδια και αφού ζυμώσει, ξαπλώνει..

Ο Ρίκος που ανέφερα πιο πάνω είναι ο πρωτότοκος, πλέον 1,5 χρονών, και ο πιο κοινωνικός.. Τον προσελκύουν μονάχα οι κονσέρβες, τα σχοινιά, τα ύψη, οι γάτες που κατασκήνωσαν στο μπαλκόνι μας και το κρυφτό..
Μπορούμε να παίζουμε κρυφτό για ώρες..
Σιχαίνεται το νερό, όχι βέβαια αυτό που πίνει..
Είναι ικανός ν'αφήσει το φαγητό του στη μέση επειδή ακούει εμάς να ανοίγουμε το ψυγείο.. Γι'αυτό και ανεβαίνει πάντα στο τραπέζι όταν τρώμε..
Είναι νευρικός γάτος που θέλει να περνάει συνέχεια το δικό του..
Τον τελευταίο καιρό άρχισε να καβγαδίζει πολύ με τον Πάρη..
Κι αυτό ως συνήθως ξεκινάει γιατί ο Ρίκος έχει ένα περίεργο κόλλημα: τον γλύφει με το ζόρι και όπως είναι αναμενόμενο σπάει τα νεύρα του Πάρη..

Ο Πάρης.. Άλλο φρούτο κι αυτός..
Μαμ, κακά και νάνι..
Αν δεν τον προσελκύσουμε εμείς να κουνηθεί, σπάνια το κάνει, γι'αυτό είναι και σε δίαιτα..Φυσιολογική!!
Τρομάζει εύκολα, κάνει "χιιιι" όταν τον μαλώνουμε και δεν τον αφήνουμε να κρυφτεί και γυρνάει ανάσκελα για να του κάνουμε χάδια..
Είναι ο ζηλιάρης της υπόθεσης.. Μη δει να χαϊδεύουμε τη Σύλβα ή τον Ρίκο, μπαίνει μπροστά για να χαϊδευτεί η αρχοντιά του..
Όσο για την ώρα του φαγητού..? Πρέπει να επιβλέπουμε..
Έχει το κακό συνήθειο να πηγαίνει στων αλλονών τα πιάτα..
Αλλά όταν μας κοιτάει με ύφος παραπονεμένου.. είναι τόσο μα τόσο γλύκας!!

Αυτές είναι οι γάτες που ζουν μέσα στο σπίτι μου..
Υπάρχουν κι άλλες δυο που ζουν απ'έξω, στο μπαλκόνι, δίπλα στους σωλήνες του φυσικού αερίου που βγάζουν ζέστη..
Ο ένας μοιάζει τον Ρίκο, ο άλλος είναι μαύρος..
Βγάλαμε το μικρό κλουβάκι μεταφοράς έξω με τροφές, νερά κτλ. και τα φροντίζουμε..
Ο ένας κοιμάται μέσα, ο άλλος πάνω στο κλουβάκι..
Δυστυχώς πέντε γάτες θα ήταν πάρα πολλές για το σπίτι μας, αλλά ακόμη κι έτσι τις αγαπάμε κι αυτές..

Ήδη ξημέρωσε κι έχω ταξίδι σε λίγες ώρες, αλλά δε με πιάνει ύπνος απ'την υπερένταση..
But I'm gonna give it a try..

Την καλημέρα μου λοιπόν σε όλους τους ξενύχτηδες..


eliksirio